تحلیل سبک معماری بین الملل در تهران و تاثیر آن بر معماری مدرن ایران

معماری بین الملل به عنوان یکی از جریانهای پیشرو در قرن بیستم با تاکید بر سادگی، عملکردگرایی و حذف تزئینات زاید تحولات شگرفی را در عرصه معماری جهان رقم زد. ورود این سبک به ایران در دوران پهلوی، همزمان با دگرگونیهای اجتماعی سیاسی و اقتصادی کشور فرصتی را برای نوسازی معماری ایران فراهم آورد. این پژوهش با رویکردی کیفی و مبتنی بر تحلیل اسناد تاریخی، متون علمی و بررسی نمونه های شاخص معماری، به دنبال بررسی عمق و گستردگی تاثیر معماری بین الملل بر تحولات معماری مدرن ایران با تمرکز بر شهر تهران است. در این پژوهش از روش تحلیل محتوا برای بررسی متون مرتبط با معماری بین الملل در ایران و همچنین تحلیل نمونه های شاخصی مانند کاخ وزارت دارایی و هنرستان دختران استفاده شده است. با وجود تاثیرات گسترده معماری بین الملل برخی از منتقدان بر این باورند که این سبک به طور کامل با شرایط اقلیمی فرهنگی و اجتماعی ایران تطبیق نیافته است. عدم توجه کافی به اقلیم گرم و خشک ایران در برخی از ساختمانها از جمله انتقاداتی است که به این سبک وارد شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد معماری بین الملل در ایران با وجود نقاط قوت و ضعف نقش مهمی در شکل گیری معماری مدرن ایران ایفا کرده است. این سبک با معرفی ایده های نوین و تکنولوژیهای جدید به تحرک و پویایی در معماری ایران کمک شایانی کرده است.

کلیدواژه ها:

سبک معماری بین الملل ، معماری مدرن ، تهران ، ایران