بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی (خودآگاهی و ارتباط موثر برعلائم نوجوانان دارای ویژگی های شخصیت مرزی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی (خودآگاهی و ارتباط موثر بر علائم نوجوانان دارای ویژگی های شخصیت مرزی بود. طرح پژوهش فوق شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نوجوانان دختر بین ۱۵ تا ۱۷ سال بود که به مراکز مشاوره و روانشناسی استان تهران در سال ۱۴۰۲ مراجعه کرده بودند و تشخیص ویژگی های اختلال شخصیت مرزی گرفته بودند. پژوهشگر نمونه ای به حجم ۴۰ نفر را از بین افراد جامعه آماری به صورت هدفمند انتخاب کرد و با روش جایگزینی تصادفی اعضای نمونه انتخابی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش مهارتهای زندگی (خودآگاهی و ارتباط موثر) قرار گرفتند و گروه کنترل بدون دریافت آموزشی در لیست انتظار بودند. آزمودنی های گروه آزمایش و گواه در دو مرحله پیش آزمون، پس آزمون با مقیاس های پرسشنامه ویژگی های شخصیت مرزی کریک و همکاران (۲۰۰۵) و مقیاس مهارت های زندگی ساعتچی و همکاران (۱۳۸۹) مورد سنجش قرار گرفتند. داده های این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد آموزش مهارت های زندگی به طور معناداری باعث افزایش خودآگاهی، ارتباط موثر و کاهش نشانه های شخصیت مرزی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت آموزش مهارت های زندگی بر افزایش خودآگاهی، ارتباط موثر و کاهش نشانه های شخصیت مرزی در نوجوانان دارای ویژگی های شخصیت مرزی اثر دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت زندگی ، خودآگاهی ، ارتباط موثر ، نشانه های شخصیت مرزی