ارتباط بین شوخ طبعی و همجوشی شناختی با اضطراب وجودی در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری

در بین مشکلات روان شناختی، اختلال وسواسی- جبری به دلیل ماهیت عودکننده، سالانه هزینه های گزافی به جامعه تحمیل می کنند، بنابراین هدف مطالعه حاضر ارتباط بین شوخ طبعی و همجوشی شناختی با اضطراب وجودی در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری بود. مطالعه حاضر از نظر هدف کاربردی است و با توجه به روش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل ازکلیه بیماران وسواسی- جبری مراجعه کننده به کلینیک های روان شناسی و مطب های روان پزشکی شهر قزوین در سال ۱۴۰۳ می باشد که از طرف متخصصین تشخیص اختلال وسواسی-جبری دریافت کردند. از این جامعه آماری فوق تعداد ۱۰۰ نفر افراد وسواسی- جبری به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه اضطراب وجودی لورنس و کاترینا گود (۱۹۷۴)، مقیاس همجوشی شناختی گیلاندرز (۲۰۱۴) و پرسشنامه شوخ طبعی خشوعی (۱۳۸۹) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار ۲۵SPSS- و تحلیل رگرسیون چند تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که متغیر شوخ طبعی با اضطراب وجودی در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-جبری رابطه منفی و معنادار دارند. همچنین بین متغیر همجوشی شناختی با اضطراب وجودی در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-جبری رابطه مثبت و معناداری برقرار است. با توجه به نتایج پژوهشی حاضر پیشنهاد می گردد، اقدامات درمانی که سوگیری های شناختی را هدف درمانی قرار دهند، طراحی گردد و سایر عوامل روان شناختی مانند نگرانی و احساس گناه نیز موردبررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اختلال وسواسی-جبری ، شوخ طبعی ، همجوشی شناختی ، اضطراب وجودی.