تحلیل فقهی روابط دختر و پسر قبل از ازدواج

از نظر دین مبین اسلام ازدواج مساله ای بسیار مهم است؛ زیرا خانواده مهمترین رکن اجتماع است یکی از مسائلی که جهت ثبات زندگی مشترک به زوجین کمک می کند آشنایی و شناخت یکدیگر پیش از ازدواج است تا دو طرف، یکدیگر را به خوبی بشناسند. با توجه به اهمیت مقوله ازدواج و نقش آن در سرنوشت انسان اسلام زوجین را به بصیرت و شناخت دقیق فراخوانده تا زندگی مشترک پایدار و به دور از تزلزل باشد بنابراین هدف از نوشتار حاضر بررسی محدوده روابط دختر و پسر قبل از ازدواج از منظر فقه به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع فقهی و روایی است. با توجه به بررسی های انجام شده این نتیجه حاصل شد که به حکم روایات نگاه کردن به طرف مقابل به قصد ازدواج جایز و بلکه مستحب است و حد مجاز برای نگاه کردن، افزون بر وجه و کفین به مو و محاسن و بدن زن از روی لباس نازک و حتی بدون اجازه است و برای این نگاه شروطی مانند خالی بودن زن از موانع نکاح، نبودن ریبه و قصد تلذذ قصد ازدواج با زنی خاص و ... معین شده است. درباره مکالمه پسر و دختر که شامل حضوری و غیر حضوری است نیز همان ادله جواز نگاه جاری می شود به شرط عدم ریبه. در ارتباطات قبل از ازدواج، اذن ولی شرط نیست.

کلیدواژه ها:

روابط دختر و پسر ، فقه ، حقوق ، چالش ها