اخلاق هوش مصنوعی درآموزش و پرورش: چالش ها و راهکاره

هوش مصنوعی (AI) با سرعتی فزاینده در حال دگرگون ساختن تمامی ابعاد زندگی بشر، از جمله نظام آموزش و پرورش است. این فناوری با ارائه ابزارهای نوین برای یادگیری شخصی سازی شده، ارزیابی هوشمند و بهینه سازی فرآیندهای آموزشی، پتانسیل عظیمی برای ارتقای کیفیت و دسترسی به آموزش را نوید می دهد. با این حال، ادغام هوش مصنوعی در محیط های آموزشی، مجموعه ای از چالش های اخلاقی پیچیده را به همراه دارد که نیازمند بررسی دقیق و ارائه راهکارهای عملی است. این مقاله با استفاده از روش پژوهش مروری-کتابخانه ای، به تحلیل عمیق چالش های اخلاقی ناشی از به کارگیری هوش مصنوعی در آموزش و پرورش می پردازد. چالش های کلیدی شناسایی شده شامل حریم خصوصی و امنیت داده های دانش آموزان، سوگیری الگوریتمی و عدالت آموزشی، شفافیت و پاسخگویی سیستم های هوشمند، استقلال انسانی در فرآیند یادگیری، و شکاف دیجیتال است. در ادامه، با بررسی پیشینه پژوهشی داخلی و خارجی، راهکارهای عملی و چارچوب های سیاستی برای مواجهه با این چالش ها ارائه می گردد. این راهکارها بر توسعه هوش مصنوعی مسئولانه، تدوین قوانین و مقررات نظارتی، توانمندسازی معلمان و دانش آموزان، و ترویج گفتمان عمومی در مورد اخلاق هوش مصنوعی متمرکز هستند. نتیجه گیری می شود که بهره برداری اخلاقی و موثر از هوش مصنوعی در آموزش، مستلزم یک رویکرد چندجانبه و همکاری میان سیاست گذاران، فناوران، متخصصان تعلیم و تربیت، و جامعه است تا اطمینان حاصل شود که این فناوری در خدمت ارتقای عدالت، کرامت انسانی و شکوفایی تمامی فراگیران قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

اخلاق هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، عدالت آموزشی ، حریم خصوصی داده ، سوگیری الگوریتمی ، یادگیری شخصی سازی شده