بررسی تحول واژگان زبان فارسی از جاودانگی تا تحول آن در معاصر با هدف حفظ زبان به عنوان پشتوانه فرهنگی

تحول واژگان در زبان فارسی به ویژه در بستر متون ادبی بازتابی از تحولات گسترده، فرهنگی، اجتماعی، فکری ایران در دوره های مختلف تاریخی است. از سبک فاخر و سنت گرای قرون وسطی گرفته تا زبان ساده گرا و نوگرای ادبیات معاصر، واژگان فارسی همواره در حال تغییر و بازآفرینی بوده اند. این مقاله با رویکردی تاریخی و تطبیقی، روند دگرگونی واژگان را در متون برجسته ادبی از متون منظوم قرون اولیه مانند شاهنامه و بوستان تا اشعار نیما فروغ و شاملو به صورت مختصر مورد بررسی قرار می دهد. این مطالعه نشان دهد که دگرگونی واژگان تنها ناشی از ضرورتهای زبانی نیست بلکه تابعی از تحول ذهنیت ها، تغییرات گفتمانی، و جابه جایی های هویتی در بستر جامعه ایرانی است. پارسی زبانی است که مردم این سرزمین قرن ها بدان سخن هجوم اقوام گوناگون (مقدونی، ترک، عرب و ...) در طول تاریخ هرگز نتوانسته است این زبان را از پای در آورد. از سوی دیگر، فارسی، زبانی است که در گذر زمان، دگرگونی های زیادی را برخود پذیرفته است اما این دگرگونی ها نه تنها سبب نابودی این زبان دیرپا نشده بلکه پویایی آن را بیشتر نموده است.

کلیدواژه ها:

واژگان فارسی ، تحول ، زبانی متون ادبی ، قرون وسطی