ریولوژی ژل پایه آبی سریش

اینولین جزء پلی ساکاریدی و بخش اصلی تشکیل دهنده سریش می باشد که قابلیت حل شدن در آب سرد ( در دمای پایین ) را داشته و توسط نمکهای بورات ( یونهای بورات ) قابل تبدیل به ژل می باشد . ژل اینولین دارای پیوندهای عرضی دائمی نبوده و این پیوندها در اثر برش قابل جابه جایی و حرکت یا کاهش می باشند . واکنش تشکیل ژل یک واکنش تعادلی بوده که دما اثر زیادی روی آن ندارد بلکه غلظت اینولین و عامل ژل کننده اثر قابل توجهی بر واکنش و در نتیجه بر خواص ریولوژیکی ژل خواهند داشت . مطالعه خواص ریولوژیکی ژل های پایه آبی حاصل نشان می دهد که افزایش غلظت اینولین اثر افزایشی بر استحکام ژل ( مدول ذخیره ) دارد اما غلظت بوراکس ( عامل ژل کننده ) در حالتهای مختلف کلوئید ( ناشی از غلظت سریش ) اثرات متفاوتی بر استحکام ژل خواهد داشت . همچنین رفتار رقیق شونده برشی برای گرانروی مختلط این ژلها مشاهده می شود

کلیدواژه ها:

سر یش ، اینولین ، بوراکس ، خواص ریولوژیکی ، استحکام ژل ، کلوئید