تاثیر معماری زمینه گرا بر پایداری شهری (مطالعه موردی: شهر دزفول )

با توجه به تحولات سریع و بی رویه شهری، شهرهای تاریخی مانند دزفول در معرض تغییرات ناخواسته و از دست دادن هویت فرهنگی و معماری خود قرار دارند. هدف این پژوهش، تدوین چارچوبی جامع و عملیاتی برای طراحی زمینه گرا در بافت تاریخی شهر دزفول است که بتواند به حفظ و تقویت هویت تاریخی و فرهنگی این شهر کمک کرده و فرآیندهای بازآفرینی شهری را با ویژگی های فرهنگی و اجتماعی منطقه هماهنگ سازد. این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و از روش های کیفی و کمی بهره گرفته است. داده ها از طریق مشاهده و پرسشنامه هایی که به کارشناسان معماری، متخصصان مرمت و بازآفرینی و شهروندان تعلق داشتند، جمع آوری شده اند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری کروسکال-والیس و من-ویتنی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که تفاوت های معناداری بین شاخص های مختلف زمینه گرایی وجود دارد؛ به ویژه شاخص هایی مانند تراکم ساختمانی و تزئینات از اهمیت بالایی برخوردار بوده و شاخص هایی نظیر گره ها و میادین، حفظ مقیاس انسانی، نوع و جنس مصالح و خوانایی کمترین امتیاز را کسب کرده اند. همچنین، تحصیلات و مدت زمان اقامت پاسخ دهندگان تاثیر قابل توجهی بر ارزیابی آن ها از ویژگی های فرمی و کالبدی بافت تاریخی دارند. در نهایت، چارچوب پیشنهادی می تواند به عنوان راهنمایی موثر برای حفظ هویت تاریخی و ارتقاء کیفیت فضاهای شهری دزفول مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، بافت های تاریخی ، شهر دزفول.