تاثیر ارزیابی های نوین آموزشی بر بهبود کیفیت تدریس و یادگیری دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری

ارزیابی های نوین آموزشی نقش مهمی در بهبود کیفیت تدریس و یادگیری دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری ایفا می کنند. با توجه به تفاوت های فردی در فرآیند یادگیری، روش های ارزیابی سنتی معمولا قادر به سنجش دقیق توانایی های این دانش آموزان نیستند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که استفاده از روش های ارزیابی پویا، یادگیری مبتنی بر عملکرد، و ابزارهای دیجیتال می تواند موجب افزایش دقت در سنجش مهارت های شناختی و تحصیلی شود. این مقاله به بررسی تاثیر ارزیابی های نوین، از جمله روش های ارزیابی تطبیقی، آزمون های چندمرحله ای، و فناوری های هوش مصنوعی در تحلیل روند یادگیری دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری می پردازد. نتایج تحقیقات نشان داده اند که روش های ارزیابی مشارکتی، که دانش آموزان را در فرآیند سنجش فعال می کنند، موجب افزایش میزان درک مفاهیم و تقویت اعتمادبه نفس در یادگیری می شوند. همچنین، بهره گیری از تحلیل داده های فردی در ارزیابی ها می تواند مسیرهای شخصی سازی شده ای برای بهبود عملکرد این دانش آموزان ایجاد کند. نتایج این پژوهش پیشنهاد می کنند که تلفیق ارزیابی های نوین با مدل های تدریس انعطاف پذیر می تواند موجب افزایش کیفیت آموزش و کاهش نابرابری های آموزشی شود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، کیفیت تدریس ، یادگیری ، مشکلات یادگیری