نوآوری های نظری درتحلیل ژئومورفولوژی ایران

ازسال ۱۳۷۸ که اولین کتاب " ژئومرفولوژی ایران " نگاشته شده تا سال ۱۴۰۳ بالغ برهفت کتاب با همین عنوان منتشرشده و بررسی سرفصل ها و مطالب ان، نشان از نوعی تحول در فهم ژئومرفولوژی ایران دارد ، اگرچه مولفان بشدت متاثر از مبانی زمین شناسی ایران بوده اند . همین سیاق در مقالاتی که در زمینه ژئومرفولوژی ایران نگاشته شده جریان دارد والبته تکوینی قابل تقدیر در کمی شدن مطالب دیده میشود . ازسال ۱۳۹۰ به بعد کلیدواژگان جدیدی در ادبیات ژئومرفولوژی ایران چون هویت مکانی، الگوی زیست جمعی، اقلیم اختری، دستگاه جغرافیایی ایران، ترامتنیت در ژئومرفولوژی، ژئودوالیتی و سازمندی های اجتماعی وارد شده است که حکایت از تغییر نگرش ژئومرفولوژیست های جوان ایرانی و گرایش آنها به تبیین ارتباط چشم اندازهای ژئومرفولوژی با انسان های ساکن در این سرزمین دارد. نکته قابل تامل دیگر این ایده ها انست که این واژگان ترجمه شده ژئومرفولوژیست های دیگر کشورها نیست و به عبارتی محصول فکری خود این محققان است. این مقاله حاصل تحقیقی درمورد اندیشه ها و نوآوری های نظری در ژئومرفولوژی ایران است که با استناد به روش فراتحلیل، نظریه ها و ایده های جدید ژئومرفولوژیست های ایران واکاوی شده و نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که: ادبیات ژئومرفولوژی جدید ایران تغییر و گرایش پدیدارشناسانه به خود گرفته است. ژئومرفولوژی جدید ایران از کمند تکرار مباحث زمین شناسی، خود را رهانیده و مقولات جدیدی را مطرح می سازد که ادبیات ژئومرفولوژی کلاسیک، کمتر شاهدان است و بالاخره اینکه آنچه در این نوشته ها دیده می شود محصول تعمق و دریافت های جدید محققان جوان ایرانی است و کمتر صبغه ترجمه دارد.

کلیدواژه ها:

ژئومورفولوژی ایران ، فرا تحلیل ، سازمندی های اجتماعی ، الگو های زیست جمعی ، هویت مکانی