قدردانی به مثابه فرایند اجتماعی در چارچوب روانشناسی مثبت نگر: تلفیق مدل PERMA و نظریه Find-Remind-and-Bind در روابط عاطفی و صمیمیت زوجین

روانشناسی مثبت نگر بر تقویت نقاط قوت انسانی و بهبود بهزیستی تمرکز دارد و قدردانی به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی آن در روابط عاطفی زوجین نقش مهمی ایفا می کند. این مقاله به بررسی نقش قدردانی و سپاسگزاری در تقویت پیوندهای عاطفی زوجین می پردازد و شواهد علمی را با راهکارهای عملی تلفیق می کند. هدف پژوهش پاسخ به این سوال است که چگونه قدردانی می تواند صمیمیت، رضایت و پایداری روابط را افزایش دهد. قدردانی از طریق افزایش احساسات مثبت، کاهش تعارضات و تقویت حس ارزشمندی عمل می کند و بهزیستی روانشناختی را بهبود می بخشد و ابراز آن به صورت روزمره، صمیمیت و انعطاف پذیری رابطه را تقویت می نماید و نقشی محافظتی در برابر استرس و اهمیت درک متقابل دارد. این مقاله به روش کتابخانه ای و به صورت مروری یکپارچه به کمک منابع نظری و پژوهشی مرتبط انجام شد. تحلیل ها با استفاده از مدل PERMA سلیگمن و نظریه «یافتن یادآوری کردن و پیوند دادن» آلگویی، نشان داد که قدردانی یک فرایند اجتماعی است که تعاملات مثبت را تحریک می کند. زوجین با تمریناتی مانند نوشتن روزانه قدردانی، ابراز تشکر در لحظه و ایجاد فرهنگ سپاسگزاری می توانند روابط خود را بهبود بخشند. با وجود اثرات مثبت، محدودیت هایی مانند تفاوت های فرهنگی و نیاز به صداقت در ابراز قدردانی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

قدردانی ، روابط عاطفی ، روانشناسی مثبت نگر ، صمیمیت ، رضایت زناشویی