بررسی میزان انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از سوختهای فسیلی در بخش حمل و نقل درون شهری در مقایسه با امکان سنجی جایگزینی گاز طبیعی درشهر زنجان

مقدمه و اهمیت موضوع: بخش حمل و نقل عمده ترین بخش مصرف کننده فرآورده های نفتی می باشد. با توجه به افزایش مصرف بنزین در ایران طی سالهای اخیر، این امر موجب افزایش آلودگی های هوا از جمله گرم شدن زمین در اثر تولید گازهای گلخانه ای گردیده است. هنوز پتانسیل های بسیاری جهت جایگزینی گاز طبیعی در بخش حمل و نقل به عنوان بزرگترین بخش مصرف کننده فرآورده های نفتی کشور وجود دارد. گاز طبیعی به علت سازگاری با محیط زیست می‌تواند با برنامه‌ریزی‌های دقیق به عنوان سوخت قالب در بخش حمل و نقل تبدیل شود. مواد و روشها: در این مطالعه با استفاده از فرمولهای پیشنهادی مکانیسم توسعه پاک، میزان انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از بخش حمل و نقل برآورد گردیده است. سپس صرفه‌جویی‌های اقتصادی حاصل از گازسوز کردن خودروها از دید مالک و دولت و ظرفیت کنونی جایگاه‌های سوخت رسانی‌CNG شهر زنجان جهت جایگزینی CNG به جای سوخت فسیلی در سناریوهای مختلف (افزایش خودروهای دو‌گانه سوز به ترتیب 25درصد، 50درصد،75 درصد و 90 درصد) مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج و بحث: بیشترین میزان انتشار گازهای گلخانه ای را مربوط به خودروهای شخصی فقط بنزین سوز با 1011×08/2 معادل تن CO2 در سال و کمترین میزان انتشار گازهای گلخانه ای مربوط به خودروهای شخصی دوگانه سوز با سوخت CNG برابر با 109× 4/3 معادل تن CO2 در سال می‌باشد. همچنین صرفه جویی های اقتصادی از دیدگاه دولت و مالک خودرو کاملا محسوس می باشد. میزان اشغال ظرفیت کنونی جایگاه های CNG برای 6/21% خودروهای موجود (17687085دستگاه خودرو) می‌باشد و جایگاه‌های کنونی ظرفیت جایگزینی CNG را بر اساس سناریوهای (25%-50‌% - 75% - 90%) افزایش خودروهای CNG سوز ندارند.نتیجه گیری: نتایج نشان داده است که میزان گازهای گلخانه ای حاصل از سوختهای فسیلی (بنزین) بسیار بیشتر از گاز طبیعی فشرده می‌باشد. جایگزینی CNG بر اساس سناریوهای مختلف نیاز به احداث جایگاه های جدید سوخت‌رسانی CNG در شهر زنجان دارد که این خود نیازمند مطالعه و برآورد اقتصادی می‌باشد.

کلیدواژه ها:

بخش حمل و نقل ، گازهای گلخانه ای ، مکانیسم توسعه پاک ، جایگاه سوخت رسانی ، گاز طبیعی فشرده