اثر آموزش ضمن خدمت بر توسعه مهارتهای ارتباطی متصدیان اسناد پزشکی و کیفیت مستندسازی بالینی

این پژوهش با هدف سنجش تاثیر یک برنامه ی آموزش ضمن خدمت بر مهارتهای ارتباطی متصدیان اسناد پزشکی و پیامدهای عینی کیفیت مستندسازی بالینی انجام شد در یک طرح نیمه تجربی پیش آزمون- پس آزمون دارای گروه کنترل ۸۰ متصدی اسناد پزشکی بیمارستان امام خمینی (ره) تهران به صورت تصادفی طبقه ای در دو گروه ۴۰ نفره گمارده شدند مداخله طی چهار هفته در قالب هشت جلسه ی ۹۰ دقیقه ای ارائه شد و ترکیبی از سخنرانی تعاملی، ایفای نقش، بازخورد بلادرنگ و تمرین در محیط شبیه ساز HIS را دربر داشت. داده ها با پرسشنامه ی ۳۰ گویهای مهارتهای ارتباطی و چک لیست ۲۵ آیتمی کیفیت مستندسازی در سه مقطع (پیش آزمون، بلافاصله پس از مداخله و سه ماه پس از آن گردآوری و با تحلیل کوواریانس و آزمون اندازه گیری مکرر بررسی شد. نتایج نشان داد میانگین نمره ی مهارت ارتباطی در گروه مداخله از ۱۰۱٫۷ ۷۶ به ۱۲۴۳ ۶۵ افزایش یافت و در پیگیری سه ماهه در سطح ۱۲۱۰۹ - ۷٫۱ باقی ماند (۰.۰۰۱>p ,۰.۷۱ = (۲) ، در حالی که گروه کنترل تغییر معناداری نداشت امتیاز کیفیت مستندسازی این گروه نیز از ۱۵٫۸ - ۲۰۱ به ۲۰٫۷ ۱۰۸ ارتقا یافت و پس از سه ماه ۱۹۰۹ ۱۹ حفظ شد .(۰.۰۰۱>m۲ = ۰.۷۵, p) بیشترین بهبود در دقت کدگذاری تشخیصی (۱۸) (درصد) و به موقع بودن ثبت ۱۵ درصد مشاهده شد تحلیل اقتصادی نسبت منفعت : هزینه چهار به یک را نشان داد و تداوم اثر آموزشی، به ویژه در بعد سازماندهی پیام پایایی مداخله را تایید کرد. بر این اساس، گنجاندن چنین برنامه های ساختارمندی در آموزش مداوم واحدهای مدارک پزشکی به منظور ارتقای کیفیت داده های بالینی و بهبود بازده مالی بیمارستان ها توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

آموزش ضمن خدمت ، مهارتهای ارتباطی ، مستندسازی بالینی ، متصدیان اسناد پزشکی ، مطالعه نیمه تجربی ، بیمارستان آموزشی