بازطراحی مدرسه ها با رویکرد یادگیری تجربی و تعاملی

تحولات عمیق در نظریه های آموزشی به ویژه تاکید بر یادگیری تجربی و تعاملی ضرورت بازنگری در طراحی فضاهای مدرسه ای را بیش از پیش برجسته ساخته است. یادگیری تجربی که بر کشف آزمون و تجربه مستقیم تاکید دارد و یادگیری تعاملی که تعامل فعال میان دانش آموزان و محیط را مرکز فرایند آموزشی میداند مستلزم فضاهایی است که انعطاف پذیر الهام بخش و محرک باشند. هدف از این مقاله مروری، بررسی جامع پژوهشهای داخلی و بینالمللی پیرامون اصول شیوه ها و پیامدهای بازطراحی مدرسه ها با رویکرد یادگیری تجربی و تعاملی است. در این مطالعه ابتدا مبانی نظری مرتبط با یادگیری فعال و نقش محیط فیزیکی در تسهیل این نوع یادگیری شده و سپس پیشینه پژوهشی معتبر تحلیل شده است. نتایج نشان میدهد که فضاهای باز چیدمان منعطف، استفاده از فناوریهای تعاملی و تلفیق محیطهای درونی و بیرونی از مهمترین مولفه های موثر در ارتقای کیفیت یادگیری به شمار میروند. همچنین شواهد نشان میدهد که بازطراحی مدرسه ها نه تنها موجب بهبود نتایج تحصیلی میشود بلکه رشد مهارتهای اجتماعی خلاقیت و خودتنظیمی را نیز تسهیل می.کند. با این حال چالشهایی همچون محدودیتهای مالی مقاومت فرهنگی نسبت به تغییر و نبود دانش تخصصی در طراحی آموزشی موانعی جدی بر سر راه تحقق این رویکرد محسوب می.شوند. مقاله حاضر ضمن شناسایی فرصتهای پیشرو، تاکید میکند که موفقیت در بازطراحی مدارس مستلزم همسویی بین طراحی فیزیکی، روشهای تدریس و تغییر در فرهنگ یادگیری است. در پایان پیشنهادهایی عملی برای ارتقای کیفیت فضاهای آموزشی مبتنی بر یادگیری تجربی و تعاملی ارائه شده است که میتواند راهگشای پژوهشها و پروژه های آینده باشد.

کلیدواژه ها:

بازطراحی مدرسه ، یادگیری تجربی ، یادگیری تعاملی ، طراحی ، آموزشی ، محیط یادگیری ، مدارس آینده