اقدام پژوهی چگونه توانستم با طراحی محیط یادگیری، پویا، اضطراب کلاس اولیها را کاهش داده و اشتیاق یادگیری را بالا ببرم؟

در سالهای اخیر با ورود نسل جدید دانش آموزان کلاس اول ابتدایی که تحت تاثیر رسانه ها و سبک های تربیتی متفاوت رشد یافته اند، آموزش سنتی دیگر پاسخگوی نیازهای یادگیری و رشد هیجانی آنها نیست. در نتیجه ضرورت بازنگری در شیوه های آموزش و تعامل با این کودکان بیش از پیش احساس می شود. این پژوهش با هدف کمک به ارتقای ارتباطات، کلامی، کاهش اضطراب و تقویت انگیزش یادگیری در یکی از دانش آموزان کم حوصله و پراسترس پایه اول ابتدایی انجام شد. برای دستیابی به این هدف، از روش اقدام پژوهی بهره گرفته شد. در ابتدا با مشاهده مستقیم، مصاحبه با والدین و بررسی نمونه کارهای دانش آموز مشکل شناسایی گردید. پس از تحلیل داده ها، پنج راهکار احتمالی طراحی شد که دو مورد از آنها شامل استفاده از بازی و گیمیفیکیشن در آموزش و نیز تعامل هدفمند با والدین و تخلیه هیجانی کودکانه انتخاب و اجرا گردید. این راهکارها با برنامه ریزی دقیق، نظارت منظم، مشارکت والدین و بازخورد مستمر همراه شد. مقایسه شواهد اولیه و نهایی با استفاده از ابزارهای مشابه، مصاحبه، چک لیست، نمودار استخوان ماهی نشان داد که دانش آموز موردنظر در ابراز احساسات، بیان شفاهی، تحمل پذیری در کلاس و مشارکت در فعالیت ها بهبود چشمگیری داشته است. همچنین والدین و همکاران آموزشی اثربخشی این روش ها را تایید کردند. در نتیجه می توان گفت که به کارگیری روش های خلاق، بازی محور و همدلانه راهی اثربخش در پاسخ به نیازهای یادگیری دانش آموزان امروزی به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

آموزش خلاق ، کودک محور ، بازی محور ، تعامل والدین ، رشد هیجانی