اقدام پژوهی : چگونه توانستیم با برگزاری کارگاههای مادر-کودک پیوند عاطفی و آموزشی را میان والدین و فرزندان با نیازهای ویژه تقویت کنیم؟

در سالهای اخیر گسست عاطفی و آموزشی میان مادران و فرزندان دارای نیازهای ویژه در سالهای آغازین مدرسه به عنوان مسئله ای بنیادی مطرح شده است؛ این جدایی نه تنها یادگیری کودکان را مختل میکرد بلکه سطح اضطراب و احساس ناتوانی والدین را نیز افزایش میداد چه بود؟ برای رفع این چالش اقدام پژوهی حاضر با طراحی و برگزاری کارگاههای مهارتی مادر کودک در کنار سامانه ارتباطی هفتگی میان معلمان و والدین بر تقویت همدلی عاطفی مشارکت آموزشی و تعامل مثبت روزانه تمرکز کرد (چه کردم؟ در فرایند اجرا مشاهدات مستقیم معلمان پرسشنامه استاندارد رابطه والدکودک و بازخورد مدیر معاون و مشاور مدرسه مبنای اندازه گیری قرار گرفت و پس از گذشت دو ماه میانگین نمرات تمامی مولفه ها به طور معناداری افزایش یافت به طوری که اضطراب جدایی کودکان به حداقل رسید و مشارکت فعال مادران در فضای مدرسه و مجازی به طور چشمگیر ارتقا یافت چه شد؟ تحلیل دادهها با استفاده از مدل استخوان ماهی پنج ریشه اصلی - خانوادگی محیط مدرسه معلمان ویژگیهای فردی کودکان و موانع -فرهنگی را شناسایی کرد و نشان داد ترکیب مداخلات گروهی و فرد محور میتواند فاصله موجود را به طور پایدار کاهش دهد. نتایج این پژوهش راهنمایی کاربردی برای معلمان اولیا و سیاست گذاران آموزشی در توسعه برنامههای تعاملی مشترک والد کودک فراهم می آورد و زمینه را برای مطالعات طولی و گسترش مدل در سایر مراکز استثنایی مهیا میکند.

کلیدواژه ها:

تعامل ، آموزشی همدلی ، عاطفی مشارکت ، والدین کارگاه مادر کودک ، اضطراب جدایی