بررسی اثر سیاست های مدیریت تقاضای حمل و نقل بر کاهش تولید آلاینده های هوا(مطالعه موردی:کلان شهر مشهد)

درسالیان اخیر رویکردمدیریت تقاضای حمل و نقل باهدف استفاده کاراتر ازمنابع حمل ونقلی ج امعه و کاهش پیامدهای منفی حمل ونقل موردتوجه اکثرکشورهای جهان قرارگرفته است اگرچه هدف اولیه این رویکرداثرگذاری کوتاه و میان مدت بوده لیکن به دلیل عدم ظهور رویکردهای جایگزین دربسیاری ازشهرها بصورت بلندمدت مورداستفاده قرارگرفته است اثربلندمدت سیاستهای حمل و نقلی برکاربری زمینهای شهری و اثربلندمدت آنها برپندارها به عنوان مبنای سازنده رفتارشهروندان حاکی ازلزوم ارزیابی های بلندمدت دراین رویکرد است دراین مقاله بررسی اثربلندمدت چهارسیاست مدیریتی حمل و نقل برکاهش تولید الاینده های هوا درکلانشهرمشهد موردتوجه قرارگرفته است به این منظور جهت توصیف اثرپذیری وضعیت جامعه ازسیاست های مدیریتی حمل و نقل دربلندمدت ازمدل سیستم پویایی استفاده شده است سیاست های این مطالعه شامل افزایش کرایه تاکسی افزایش هزینه سوخت سواریهای شخصی اخذهزینه پارکینگ و اخذهزینه ورود به محدوده طرح ترافیک می باشد که برای هرکدام ازآنها سه سطح مختلف درنظر گرفته شده ست جهت ارزیابی اثرسیاستهای موردمطالعه شاخص هزینه های تحمل شده به جامعه طی دوره 20ساله محاسبه شده است ارزیابیهای این مطالعه نشان میدهد اثراعمال سیاست های هزینه پارکینگ و افزایش کرایه تاکسی درشهرمشهد درمقایسه با سایرسیاست هابیشتر بودها ست

کلیدواژه ها:

مدیریت تقاضای حمل ونقل ، مدل سیستم پویایی ، ارزیابی بلندمدت ، آلاینده های هوا