بررسی عملکرد دانه، در صد و عملکرد روغن سیاه کنجد در ترکیب‌های مختلف کشت مخلوط

بوم نظام‌های زراعی نوعی نظام اکولوژیکی هستند که در نتیجه ساده سازی و کاهش تنوع سیستم‌های مصنوعی تبدیل شده‌اند. این درحالی است که در دم نظام‌های طبیعی، تنظیم داخلی، حاصل تنوع گیاهی موجود است. استفاده از کشت مخلوط به عنوان یکی از مؤلفه‌های مؤثر کشاورزی پایدار، ضمن افزایش تنوع بوم شناختی و اقتصادی سبب افزایش عملکرد در واحد سطح، ثبات عملکرد در شرایط نامطلوب محیطی، افزایش کمیت و کیفیت محصول زراعی خواهد شد. نیاز به تولید مواد غذایی سالم و پرانرژی یکی دیگر از دغدغه‌های جهانی است. استفاده از روغن‌های نباتی به دلیل داشتن قابلیت هضم پیش‌تر نسبت روغن‌های حیوانی نقش بسزایی در سلامت انسان دارند. در میان گیاهان روغنی یک سال، کنجد Sesame indicum L از خانواده Pedaliaceae دارای 20% روغن (55%) بوده که 95% روغن استخراج چیه این گیاه مصرف خوراکی دارد. با توجه به لزوم تولید گیاهان روغنی و نیز عاری بودن آن‌ها از بقایای کودهای شیمیایی به نظر می‌رسد کشت مخلوط این گونه به همراه لوبیا می‌تواند ما را در رسیدن به این هدف یاری کند. به منظور نیل به این اهداف آزمایشی در سال زراعی 1٬390 - 1٬389 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و هفت تیمار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. دیوارهای آزمایش عبارت بودند از: کشته خالصه را زیان، کنجد و لوبیا، کشت مخلوط ردیفی کنجد - لوبیا، کشت مخلوط ردیفی را زیان - لوبیا، کشت مخلوط ردیفی را زیان - کنجد و کشت مخلوط را زیانه - کنجد - لوبیا.نتایج این آزمایش نشان داد که تیمار های مختلف کشت خالص و مخلوط تأثیر مثبت و معنی داری بر عملکرد دانه و عملکرد روغن داشت. ارزیابی دیوارهای مختلف کشت مخلوط را زیانه، کنجد و لوبیا با استفاده از نسبت برابری زمین نشان که بیشترین میزان این نسبت در تیمار کشت مخلوط کنجد - را زیانه با مقدار عددی 1/22 به دست آمد.

کلیدواژه ها:

در صد روغن ، کنجد ، کشت مخلوط ردیفی