تغییرات زمینی و چالش های انسانی در زاگرس میانی

این پژوهش با هدف بررسی فرآیندهای ژئومورفولوژی فعال در زاگرس میانی و شناسایی مخاطرات ناشی از آن جهت ارائه راهکارهای پیشگیرانه صورت گرفته است. با مراجعه به تصاویر ماهواره ای و نقشه های زمین شناسی، شاخص های زمین ساخت فعال اندازه گیری و تحلیل شده و با بررسی داده های هواشناسی، گزارش های کتابخانه ای و بازدیدهای میدانی، فرایندهای اقلیمی، کارستی، دامنه ای، رودخانه ای و بیوژنیک مناطق مستعد خطر شناسایی شده اند. همچنین با مکان یابی سکونتگاه ها، سدها، شیلات، معادن، جاده های ارتباطی، خطوط انتقال نفت و گاز، دامنه فعالیت های انسانی در منطقه مشخص شده است. سپس این لایه های اطلاعات همپوشانی داده شده و تحلیل شده اند. نتایج به دست آمده گواه آن هستند که از سمت زون سنندج سیرجان به طرف زون زاگرس، بلند فرایندهای ژئومورفولوژیکی شدت می یابد. این در حالی است که در طی سال های گذشته با گسترش فعالیت های عمرانی و اسکان عشایر بر جمعیت این منطقه افزوده شده و در نتیجه ریسک مخاطرات افزایش قابل ملاحظه ای یافته است. پیشنهاد می شود که نهادهای ذی ربط با بررسی دقیق تر فرایندهای ژئومورفیک حاکم بر منطقه مانع از تمرکز زیاد جمعیت در این گستره شده و نسبت به ساخت بناهای مستحکم تر در مکان های امن توجه بیشتری مبذول نمایند.

کلیدواژه ها:

ژئومورفولوژی ، مخاطرات محیطی ، تمرکز جمعیت ، ایمن سازی