تاثیر تغییرات اقلیمی بر رفتار زمین و چالشهای انسانی

این پژوهش به بررسی تاثیرات چندبعدی تغییرات اقلیمی بر رفتار زمین و چالشهای انسانی می پردازد و با تلفیق ژئومورفولوژی اقلیمی و پدافند غیرعامل، راهکارهای یکپارچه ای برای کاهش آسیب پذیری ارائه می دهد. با به کارگیری روش تحلیل دامنه های چهار حوزه کلیدی شامل (۱) محرک های تغییرات اقلیمی افزایش ۱۱ درجه ای دما و تغییر الگوهای بارش (۲) پاسخ های ژئومورفولوژیک تشدید فرسایش بیابان زایی و ناپایداری دامنه ها (۳) پیامدهای انسانی جابجایی، جمعیت بحران (آب و (۴) راهکارهای پدافند غیرعامل تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهند تغییرات اقلیمی با تاثیر بر سیستم های زمین شناختی چالش های انسانی را به صورت زنجیره ای تشدید می کند. افزایش ۳۵ رسوب گذاری در رودخانه های ایران طی دو دهه اخیر ناشی از بارش های متمرکز، گسترش ۱۰ کانون های گردوغبار در دشت کویر و جابجایی ۱.۵ میلیون نفر در عراق بر اثر خشک شدن تالاب ها، کاهش ۳۰٪ منابع آب زیرزمینی در مشهد و افزایش ۴۰٪ زمین لغزش ها در البرز مرکزی. راهکارهای پدافند غیرعامل مبتنی بر طبیعت مانند احیای تالاب هورالعظیم با کاهش %۵۰ طوفان های گردوغبار و فناوری های نوین شهرهای اسفنجی در چین با کاهش ۶۰ خسارات (سیلاب به عنوان راهبردهای موثر شناسایی شدند. این مطالعه با ارائه مدل علی پویا، تاکید می کند که مدیریت پایدار مخاطرات نیازمند ادغام دانش، ژئومورفولوژی، مشارکت جامعه محلی و فناوری های پیشرفته است. پیشنهادات کلیدی شامل تدوین سند ملی سازگاری با تغییرات، اقلیمی ایجاد صندوق بحران اقلیمی و اجرای پروژه های پایلوت مانند شهر اسفنجی در تهران است. این پژوهش چارچوبی نظام مند برای درک تعاملات - انسان زمین تحت تاثیر تغییرات اقلیمی ارائه می دهد و ابزاری کاربردی برای سیاست گذاران جهت تقویت تاب آوری اکولوژی اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

ژئومورفولوژی اقلیمی ، پدافند غیرعامل ، سازگاری با تغییرات اقلیمی ، چالشهای انسانی