تأتیر اصلاح واپسگرایی تدریجی بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی نشاسته های مختلف

اصلاح واپسگرایی تدریجی (انیل کردن) از روش های فیزیکی اصلاح نشاسته است که با افزایش تکامل ساختار کریستالی گرانول ها و تسهیل در ایجاد اتصا ل بین زنجیره های درشت مولکو های نشاسته ای منتهی به ایجاد تغییرات فیزیکوشیمیایی در نشاسته ها می شود. میزان این تغییرات تحت تأثیرترکیب شیمیایی نشاسته و نحوه قرارگیری زنجیره های نشاسته در مناطق بی شکل و کریستالی گرانول قرار می گیرد. طی اصلاح واپسگرایی تدریجی نشاسته ها برای یک مدت زمان معین در حضور آب اضافی، حرارت می بینند. دمای مورد استفاده جهت اصلاح واپسگرایی تدریجی نشاسته ها باید کمتر ازدمای آغاز ژلاتینه شدن گرانول ها و بیشتر از دمای انتقال حرارت شیشه ای آن ها باشد. در این پژوهش به بررسی تأثیر اصلاح واپسگرایی تدریجی بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی نشاسته های مختلف از جمله شکل گرانول ها، ساختار کریستالی گرانول ها، ویژگی های خمیری شدن گرانول هوا، قدرت جذب آب و حلا لیت گرانول ها و ویژگی های ژلاتینه شدن گرانول ها پرداخته شد. در نهایت به برخی از کاربرد های نشاسته های اصلاح شده به روش واپسگرایی تدریجی اشاره شد.

کلیدواژه ها:

نشاسته ، واپسگرایی تدریجی ، ویژگی های فیزیکوشیمیایی