تاثیر عضویت در شبکه های مجازی ورزشی بر انگیزه مشارکت ورزشی جوانان با میانجی گری فرهنگ پذیری ورزش

هدف کلی تحقیق، بررسی تاثیر عضویت در شبکه­ های مجازی ورزشی بر انگیزه مشارکت ورزشی جوانان با میانجی­ گری فرهنگ­ پذیری ورزش بود. پژوهش از نوع توصیفی و مبتنی بر مدل­ سازی معادلات ساختاری بود که ازلحاظ هدف، کاربردی محسوب می ­شود. داده­ های این تحقیق به صورت میدانی و با استفاده از ۳ پرسشنامه، عضویت در شبکه های مجازی ورزشی، فرهنگ­ پذیری ورزش و انگیزه مشارکت ورزشی گردآوری شد. جامعه آماری، تمام جوانان عضو شبکه­ های مجازی ورزشی شهر تهران بود. تعداد نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان، ۳۸۴ نفر و روش نمونه­ گیری به صورت تصادفی در دسترس انجام شد. برای آزمون مدل و فرضیه­ های تحقیق از مدل­ یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شد. همچنین از نرم­افزار SPSS و نرم­افزار Smart Pls برای تجزیه و تحلیل داده­ ها استفاده شد. نتایج نشان داد که عضویت در شبکه­ های مجازی ورزشی بر انگیزه مشارکت ورزشی جوانان (۴۳۸/۰) و فرهنگ­ پذیری ورزش در جوانان شهر تهران(۶۷۱/۰) و همچنین فرهنگ ­پذیری ورزش بر انگیزه مشارکت در فعالیت­ های ورزشی جوانان شهر تهران(۸۷۶/۰) تاثیر مثبت و معنی­ داری دارد. با توجه به نتایج آزمون سوبل، نقش میانجی گری فرهنگ ­پذیری ورزش نیز تایید شد. بنابراین پیشنهاد می­ شود، سازما­ن­ ها و متولیان ورزش شهر تهران با گسترش و بهره­ گیری از شبکه­ های مجازی ورزشی و افزایش فرهنگ ­پذیری ورزش، جوانان را در امر ورزش ترغیب نمایند.

کلیدواژه ها:

شبکه های مجازی ورزشی ، مشارکت ورزشی ، فرهنگ پذیری ورزش