نقش بازی در پرورش درک شنیداری و خلاقیت دانش آموزان

در نظام های آموزشی نوین، بازی به عنوان یک ابزار پداگوژیک موثر، نقش کلیدی در توسعه مهارت های شناختی، زبانی و خلاقانه دانش آموزان ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش بازی در پرورش درک شنیداری و خلاقیت دانش آموزان انجام شده است. درک شنیداری، که یکی از مولفه های اساسی یادگیری زبان و ارتباط موثر است، از طریق فعالیت های تعاملی و بازی محور به طور چشم گیری تقویت می شود. همچنین، نظریه های یادگیری سازنده گرا و رویکردهای یادگیری مبتنی بر تجربه، نشان می دهند که بازی، با فراهم کردن محیطی انعطاف پذیر، خلاقیت کودکان را از طریق مواجهه با موقعیت های باز و حل مسئله برانگیز برمی انگیزد. یافته های پژوهش های میدانی و مرور ادبیات نشان می دهد که ادغام فعالیت های بازی محور در برنامه های درسی، به ویژه در دوره ابتدایی، می تواند به صورت هم زمان موجب بهبود مهارت های شنیداری و ارتقای سطح خلاقیت شود. بر این اساس، پیشنهاد می شود طراحی آموزشی در راستای اهداف پرورشی، بازی را نه به عنوان فعالیت جانبی، بلکه به مثابه یک استراتژی یاددهی-یادگیری اصلی در نظر بگیرد.

کلیدواژه ها:

بازی ، درک شنیداری ، خلاقیت