برآورد نرخ ترجیح زمانی سلامت و تحلیل روند آن در کشورهای منتخب (مطالعه موردی کشورهای با درآمد بالاتر از متوسط)

چکیدهآگاهی از نرخ ترجیح زمانی افراد در حوزه سلامت بعنوان متغیر کلیدی تاثیرگذار بر مطلوبیت بین دوره ای، یکی از موضوعات اساسی در سیاست گذاری های کلان حوزه اقتصاد سلامت می باشد. این مطالعه با استفاده از مدل MIMIC به استخراج روند نرخ ترجیح زمانی سلامت در تعدادی از کشورهای با درآمد بالاتر از متوسط طی سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ پرداخته است. نتایج نشان می دهد روند نرخ ترجیح زمانی سلامت در اردن نزولی با شیب بسیار کم و در برزیل، ایران، مالزی، مکزیک، روسیه و آذربایجان نزولی با شیب زیاد می باشد. شیب نزولی بدست آمده نشان دهنده بهبود قابل توجه نگرش افراد به موضوع سلامت و بالتبع پرهیز از رفتارهای پرخطر در زمان حال به منظور کسب منافع بیشتر در آینده در کشورهای مذکور می باشد که البته این موضوع در اردن کمتر محسوس بوده است. روند بدست آمده برای نرخ ترجیح زمانی سلامت در قزاقستان صعودی با شیب بسیار کم و در آرژانتین و آفریقای جنوبی صعودی با شیب زیاد می باشد که بیانگر کاهش توجه افراد به موضوع سلامت در بازه مورد بررسی و کاهش تمایل افراد به سرمایه گذاری در آن برای آینده می باشد. تفاوت در روندهای بدست آمده برای نرخ ترجیح زمانی سلامت نشان دهنده تفاوت در تغییرات صورت گرفته در نگرش افراد نسبت به وضعیت سلامتی شان طی زمان و نیز اثرگذاری متفاوت سیاست های دولتی در حوزه سلامت می باشد. به نظر می رسد برنامه ها و سیاست های هشدار دهنده و آگاهی بخش از جمله برنامه های آموزش و مشاوره سلامت، موجب تقلیل نرخ ترجیح زمانی برای سلامت شود.

کلیدواژه ها:

ترجیح زمانی ، سلامت ، کشورهای با درآمد بالاتر از متوسط ، مدل میمیک