اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودکارآمدی تحصیلی و خلاقیت کودکان دختر 9-12 سال مقطع ابتدایی شهر اصفهان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودکارآمدی تحصیلی و خلاقیت کودکان دختر 9-12 سال در شهر اصفهان در سال تحصیلی 1402-1403 انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل 99077 نفر دانش آموز دختر دوره دوم ابتدایی بود. از آنجا که محقق به دلایل شخصی قادر به دسترسی به جامعه آماری اصلی نداشت، از دانش آموزان مدرسه خود به عنوان نمونه استفاده نمود. تعداد کل نمونه 180 نفر دانش آموز 9-12 سال بودند که از میان آنها 60 نفر با روش نمونه گیری تصادفی در گروه های 30 نفره آزمایش و گواه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل آزمون خودکارآمدی تحصیلی زاژاکووا و همکاران (2005) و آزمون خلاقیت تورنس بود که به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شدند. پروتکل برنامه آموزشی در10جلسه که 8جلسه آن آموزش و2جلسه مربوط به پیش آزمون و پس آزمون بود، صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام شدکه، در بخش آمار توصیفی، داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آماری نظیر میانگین، انحراف معیار و ... مورد بررسی قرار گرفت. در سطح استنباطی، از آزمون تحلیل کووریانس چند متغیره و تک متغیره به منظور پاسخ به فرضیات پژوهش استفاده شد. آزمون ها در سطح خطای پنج درصد و با استفاده از نسخه 27 نرم افزار SPSS و رسم نمودار جعبه ای با استفاده از نرم افزار R نسخه 4.3.1 انجام شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش هوش هیجانی به طور معناداری موجب افزایش خودکارآمدی تحصیلی و خلاقیت در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شد. این یافته ها نشان می دهد که آموزش هوش هیجانی می تواند به عنوان یک روش موثر در بهبود خودکارآمدی تحصیلی و خلاقیت کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودکارآمدی تحصیلی ، خلاقیت ، کودک ، دوره دوم ابتدایی.