نقش مدیریت شهری در توسعه گردشگری شهری مورد مطالعه: شهر سنندج

شهرها به عنوان مرکز تجمع و تراکم قدرت سیاسی و اقتصادی جامعه، غالباً گستره وسیعی از جاذبه های تاریخی، فرهنگی و تسهیلات شهری را در خود جای داده اند. در کنار وجود این تسهیلات، رشد سفرهای کوتاه مدت؛ شهرها را به یکی از مقاصد گردشگران در چند دهه اخیر تبدیل کرده است. سنندج به عنوان شهری میانه اندام در ارتباط با گردشگری شهری توان های خاصی را دارد که هنوز به طور کامل توسعه نیافته است. به گونه ایی که به رغم مرکزیت استان فاقد برند خاصی است و در بررسی عملکردهای گردشگری نمی توان برای آن نقش خاصی را قایل شد. بر این اساس در مقاله حاضر با هدف شناخت توان های گردشگری شهری سنندج، با روش توصیفی به بررسی و طبقه بندی جاذبه های گردشگری به عنوان عوامل مورد عرضه و زیرساخت ها و تسهیلات گردشگری به عنوان عوامل مورد تقاضای گردشگران؛ پرداخته شده است. بررسی های صورت گرفته نشان می دهد توان اصلی گردشگری سنندج به جاذبه های تاریخی – یادمانی و توان های فرهنگی – هنری این شهر برمی گردد. جاذبه های تاریخی آن به سابقه ی شهرنشینی 400 ساله و وجود 131 اثر تاریخی ثبت شده و قابل ثبت و جاذبه های فرهنگی – هنری نیز به واسطه نقش مرکزیتی آن در رابطه با فرهنگ قوم کرد باز می گردد. در این راستا می توان با برگزاری سالانه و فصلی فستیوال های مربوط به موسیقی و پوشش های محلی اقوام؛ نقش آن را به عنوان مرکز فرهنگی غرب کشور تقویت کرد. نقشی که امروز شیراز به عنوان پایتخت فرهنگی کشور در مقیاس کشوری ایفا می کند. این عملکرد را می توان در مقیاس منطقه ای برای سنندج نیز تعریف کرد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری شهری ، سنندج ، جاذبه های شهری ، برند شهری