اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری و رضایت از زندگی زنان در معرض یائسگی شهر اصفهان

یائسگی یکی از مراحل بحرانی زندگی زنان محسوب می شود و امری اجتناب ناپذیر است. یائسگی مرحله ای از زندگی زنان است که مشخص کننده گذر از توانایی تولیدمثل و رسیدن به ناباروری است. روش: این پژوهش، مطالعه ای از نوع نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. این پژوهش، با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر افزایش امیدواری، رضایت از زندگی زنان در معرض یائسگی شهر اصفهان انجام گرفت. جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل کلیه زنان در معرض یائسگی مراجعه کننده به مراکز بهداشت و درمان ناحیه ۱ و ۲ شهر اصفهان بوده است. نمونه گیری در تحقیق حاضر به روش نمونه گیری در دسترس بود. تعداد ۳۰ نفر از زنان در معرض یائسگی که در پرسشنامه امیدواری نمره کمتر از نصف دریافت نموده بودند، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شده و در قالب دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل به طور در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمایشی به مدت ۸ جلسه تحت گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی قرار گرفته و در مورد گروه کنترل هیچ اقدامی صورت نگرفت. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های رضایت از زندگی و امیدواری اشنایدر بود. نتایج در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون های آماری کولموگروف اسمیرونوف، لوین و تحلیل کواریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. داده ها از طریق نرم افزار آماری SPSS مورد پردازش قرار گرفتند. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر افزایش امیدواری زنان در معرض یائسگی شهر اصفهان موثر است (P<۰/۰۱). گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر افزایش رضایت از زندگی زنان در معرض یائسگی شهر اصفهان موثر است (P<۰/۰۱). بحث: می توان با استفاده از رویکرد گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی، سطح امیدواری و رضایت از زندگی زنان در معرض یائسگی را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی ، رضایت از زندگی ، امیدواری