مطالعه تطبیقی نقش زیاندیده در کاهش خسارات در قراردادهای هوشمند: نظام های حقوقی ایران و انگلستان

قراردادهای هوشمند، به عنوان توافق نامه های خوداجرای مبتنی بر بلاک چین، با خودکارسازی اجرا، چالش هایی برای اصول سنتی کاهش خسارات در حقوق قراردادها ایجاد کرده اند. این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی نقش زیاندیده در کاهش خسارات در قراردادهای هوشمند در نظام های حقوقی ایران و انگلستان انجام شده است. با استفاده از روش شناسی تطبیقی، این مطالعه اصول فقهی ایران و قواعد حقوق عرفی انگلستان را تحلیل کرده و تنش میان خودکارسازی قراردادهای هوشمند و تکلیف کاهش خسارات را بررسی می کند. یافته ها نشان می دهند که خودکارسازی، عاملیت انسانی زیاندیده را محدود کرده و نیازمند تفاسیر حقوقی سازگار برای حفظ انصاف و کارایی است. در ایران، اصل «لاضرر» و در انگلستان، معیار «شخص معقول» مبنای این تکلیف هستند، اما هر دو نظام با چالش های فناوری مواجه اند. این پژوهش چارچوبی برای هماهنگ سازی این اصول پیشنهاد می دهد که شامل اصلاحات قانونی و طراحی قراردادهای هوشمند با قابلیت مداخله انسانی است. این مطالعه به گفتمان حقوق تطبیقی کمک کرده و پژوهش های آتی را به آزمایش تجربی این چارچوب دعوت می کند.

کلیدواژه ها:

قراردادهای هوشمند ، زیاندیده ، کاهش خسارات ، تطبیقی ، حقوق ایران ، حقوق انگلستان