پیشبینی استرس والدینی بر اساس نگرش والد به فرزند با میانجی گری رنج مراقبتی در مادران دارای کودکان با نیاز ویژه

هدف از این پژوهش، پیش بینی استرس والدینی بر اساس نگرش والد به فرزند با میانجی گری رنج مراقبتی در مادران کودکان با نیاز ویژه شاهین شهر می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودکان با نیاز ویژه شاهین شهر در سال ۱۴۰۲ می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۲۰۰ نفر برای انجام این پژوهش انتخاب گردیدند و به فرم کوتاه مقیاس استرس والدینی آبدین (۱۹۹۵)، مقیاس نگرش والدین نسبت به فرزند دارای نیازهای ویژه گوندر (۲۰۰۲) و پرسشنامه رنج مراقبتی المستا و همکاران (۱۹۹۶). پاسخ دادند. نتایج این پژوهش نشان داده است که استرس والدینی بر اساس خرده مقیاسهای نگرش والد به فرزند (پذیرش و محبت، ناکامی، ناامیدی، حمایت افراطی) با میانجی گری رنج مراقبتی در مادران کودکان با نیاز ویژه شاهین شهر قابل پیش بینی می باشد (P<۰/۰۵). ولیکن استرس والدینی بر اساس خرده مقیاس شرم زدگی با میانجیگری رنج مراقبتی در مادران کودکان با نیاز ویژه قابل پیشبینی نمی باشد (P>۰/۰۵). بنابراین، استرس والدینی بر اساس خرده مقیاسهای نگرش والد به فرزند با میانجی گری رنج مراقبتی در مادران کودکان با نیاز ویژه قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

استرس والدینی ، رنج مراقبتی ، نگرش والد به فرزند ، شاهین شهر