اثربخشی درمان فرا تشخیصی یکپارچه نگر بر سندروم شناختی توجهی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به نشانه های اضطرابی شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان فرا تشخیصی یکپارچه نگر بر سندروم شناختی توجهی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به نشانه های اضطرابی شهر اصفهان انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل به همراه پیش آزمون و پس آزمون بود. در این پژوهش، جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم منطقه ۴ شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس سندرم شناختی-توجهی ولز و همکاران (۲۰۰۹) و پرسشنامه اختلال اضطرابی بک و استر (۱۹۹۰) بود. دوازده جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان فرا تشخیصی یکپارچه نگر لواف آرانی و همکاران (۱۴۰۱) برای گروه آزمایش اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) و چندمتغیره (MANCOVA) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۷ انجام شد. یافته ها نشان داد درمان فرا تشخیصی یکپارچه نگر بر سندروم شناختی توجهی اثر معناداری دارد (p<۰.۰۵). یعنی بین متغیرهای پژوهش در بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. نتایج همچنین نشان دادند درمان فرا تشخیصی یکپارچه نگر بر مولفه های سندروم شناختی توجهی (زمان درگیری شخص با نگرانی و اندیشناکی، تهدیدیابی، رفتارهای مقابله ای، اعتقاد به باورهای فراشناختی) تاثیر معناداری داشت (p<۰.۰۵). بر اساس نتایج به دست آمده در این پژوهش، درمان فرا تشخیصی یکپارچه نگر می تواند به عنوان یک مداخله ی موثر برای حل مشکلات روانشناختی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم به کار رود.

کلیدواژه ها:

درمان فرا تشخیصی یکپارچه نگر ، سندروم شناختی توجهی ، نشانه های اضطرابی