اثربخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر رفتارهای بازداری شده کودکان پیش دبستانی شهرستان نجف آباد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر کاهش مشکلات ارتباطی کودکان پیش دبستانی شهرستان نجف آباد انجام شد. طرح پژوهشی از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان و مادران دارای فرزند پیش دبستانی شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند، که از میان آنها ۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی و برابر، در دو گروه (۱۵ نفره) آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های گروه آزمایش طی ۹ جلسه ی ۴۵ دقیقه ای برنامه ی بازی درمانی دلبستگی محور (لنتون، ۲۰۲۰) را دریافت نمودند؛ اما آزمودنی های گروه کنترل در این برنامه شرکت نداشتند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه مشکلات ارتباطی کودکان حشمتی و همکاران (۱۳۹۷) بود. داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی (کوواریانس) به وسیله SPSS۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بازی درمانی دلبستگی محور بر رفتارهای بازداری شده (۱۵ درصد) کودکان پیش دبستانی شهرستان نجف آباد تاثیر دارد (p<۰.۰۵).

کلیدواژه ها:

بازی درمانی دلبستگی محور ، رفتارهای بازداری شده ، کودکان پیش دبستانی