اثربخشی تلفیقی درمان پذیرش و تعهد مبتنی بر شفقت برتحمل پریشانی و مولفههای آن (تحمل، جذب، ارزیابی، تنظیم) در زنان نابارور تحت هورمون درمانی شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تلفیقی درمان پذیرش و تعهد مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی و مولفههای آن (تحمل، جذب، ارزیابی، تنظیم) در زنان نابارور تحت هورمون درمانی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ انجام شده. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. بدین منظور از بین جامعه آماری که زنان نابارور تحت هورمون درمانی شهر اصفهان بود، بر اساس معیارهای ورود و خروج، از بین ۱۲۰ نفر، ۳۲ نفر انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شد. ابزار مورد استفاده در پژوهش: پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (DTS) که پس از پیش آزمون، شرکت کنندگان در گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت گروهی آموزش یافتند. بعد از اعمال متداخل بر گروه آزمایش، هر دو گروه مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند؛ نتایج با نرم افزار SPSS و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل نشان داد که با توجه به مجذور اتا می توان گفت مقدار این اندازه اثر در مولفه تحمل ۱۴ درصد و ارزیابی ۱۹ درصد بوده است. با توجه به داده های توصیفی در گروه آزمایش، میانگین تحمل پریشانی در مرحله پیش آزمون ۲۵.۳۳ بوده که در مرحله پس آزمون به ۳۷.۵۳ رسیده است. میانگین نمره تحمل در مرحله پیش آزمون ۷۵.۶ بوده که در مرحله پس آزمون به ۸۷.۱۰ رسیده است. میانگین نمره ارزیابی در مرحله پیش آزمون ۳۱.۱۴ بوده که در مرحله پس آزمون به ۱۲.۲۲ رسیده است. در مجموع می توان گفت نمره تحمل پریشانی و ابعاد آن در مرحله پس آزمون در گروه آزمایش افزایش داشته است و تفاوت معنی داری وجود دارد (P < ۰.۰۵). اثربخشی تلفیقی درمان پذیرش و تعهد مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی و مولفه های آن (تحمل، جذب، ارزیابی، تنظیم) در زنان نابارور تحت هورمون درمانی شهر اصفهان در گروه

کلیدواژه ها:

تلفیقی درمان ، پذیرش و تعهد ، شفقت ، تحمل پریشانی ، زنان نابارور ، هورمون درمانی