نقش انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال رفتاری

مقدمه و هدف: اختلالات رفتاری در دانش آموزان می توانند تاثیرات منفی بر عملکرد تحصیلی و انگیزش آنان داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال رفتاری انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه به روش توصیفی-همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دارای اختلال رفتاری در مقطع متوسطه شهر یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۳ بود. نمونه ای به حجم ۲۶ نفر به روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (۱۹۹۲) و پرسشنامه اختلالات رفتاری گودمن (۱۹۹۷) بود. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که بین انگیزش تحصیلی و اختلالات رفتاری رابطه معنادار معکوس وجود دارد؛ به طوری که دانش آموزانی که از انگیزش تحصیلی بالاتری برخوردار بودند، علائم اختلالات رفتاری کمتری نشان دادند. همچنین، تحلیل رگرسیون نشان داد که انگیزش تحصیلی پیش بینی کننده معناداری برای کاهش مشکلات رفتاری در دانش آموزان است. نتیجهگیری: بر اساس یافته های پژوهش، ارتقای انگیزش تحصیلی می تواند به کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان کمک کند. این نتایج می تواند در تدوین برنامه های آموزشی و مداخلات روان شناختی برای دانش آموزان دارای مشکلات رفتاری مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اختلال رفتاری ، انگیزش تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان ، مشکلات رفتاری