مطالعه تطبیقی پرسشگری اینترنتی و حضوری در حوزه قیمت گذاری محدوده کنترل ترافیک

مطالعات رفتاری در حوزه حمل ونقل مستلزم بهره گیری از داده های دقیق و معتبر هستند که غالبا از طریق روش های گوناگون پرسشگری گردآوری می شوند. باوجود گسترش روزافزون پرسشگری اینترنتی در سال های اخیر، مقایسه نظام مند آن با پرسشگری حضوری در تحلیل رفتار سفر کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پرسشگری اینترنتی به دلیل سرعت بالا، هزینه پایین و دسترسی گسترده، از مزایای قابل توجهی برخوردار است و در پروژه های تحقیقاتی اولویت یافته است، درحالی که پرسشگری حضوری داده هایی با اعتبار بالاتر از گروه های خاص جمعیتی فراهم می آورد. باتوجه به کمبود مطالعات تطبیقی کمی و عینی در این زمینه، پژوهش حاضر به بررسی میدانی تاثیر پرسشگری به دو روش اینترنتی و حضوری بر تحلیل واکنش کاربران خودروی شخصی به سیاست اخذ عوارض ترافیکی در محدوده کنترل ترافیک شهر تهران می پردازد. داده ها از ۳۶۹۱ پرسش نامه بازگشتی اینترنتی و ۱۰۲۹ پرسش نامه بازگشتی حضوری گردآوری شده و پس از پالایش، به ترتیب ۴۹۳ و ۳۸۵ نمونه مرتبط با تغییر وسیله سفر برای مدل سازی انتخاب شده اند. نتایج تحلیل آمار توصیفی نشان می دهد که اگرچه الگوهای پاسخ دهی در هر دو روش دارای شباهت های ساختاری هستند، تفاوت هایی در انتخاب گزینه های جایگزین نظیر تغییر زمان سفر، مسیر یا وسیله نقلیه مشاهده می شود. نتایج برخی تحلیل­های آمار استنباطی مانند آزمون خی دو حاکی از وجود تفاوت معنادار بین پاسخگویان آنلاین و حضوری در بیش­تر متغیرهای حاصل از پرسشگری است. بر پایه نتایج پرداخت مدل لوجیت چندگانه، متغیرهایی نظیر مقصد سفر در محدوده طرح زوج یا فرد، جنسیت زن و متاهل بودن و همچنین هدف سفر در هر دو مدل معنادار بوده و دقت پیش بینی مدل ها در سطح قابل قبولی گزارش شده است (۲۳/۴۵ درصد برای مدل اینترنتی و ۹۹/۴۴ درصد برای مدل حضوری). این مطالعه نشان می دهد که به کارگیری داده های حاصل از هر دو روش می تواند رویکردی مکمل و کارآمد برای ارزیابی اثربخشی سیاست های مدیریت ترافیک فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

پرسشگری اینترنتی ، قیمت گذاری محدوده ، لوجیت چندگانه ، مطالعه تطبیقی