پیش بینی اختلالات شخصیت در دانشجویان بر اساس آسیب های دوران کودکی

نتایج تحقیقات پیشین نشان داده که اختلالات شخصیت باعث رنج درونی شده که منتهی به محدودیت و مشکلات در ارتباطات و شغل افراد می گردد. بنابراین شناخت عوامل موثر بر آن اهمیت فراوانی دارد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین آسیب های دوران کودکی و اختلالات شخصیت دانشجویان انجام گرفت. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانشجویان دانشگاه خیام مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که از بین آنها ۳۶۰ نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبک اختلالات شخصیت کوهل و کازن (۲۰۰۹) و آسیب کودکی برنشتاین و همکاران (۱۹۹۴) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون در SPSS-۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد رابطه معناداری بین آسیب های دوران کودکی با اختلالات شخصیت وجود دارد و آسیب دوران کودکی قادر به پیش بینی ۷/۳۲ درصد از تغییرات اختلالات شخصیت بودند. می توان گفت آسیب های دوران کودکی نقش محوری در اختلالات شخصیت دانشجویان دارد و در برنامه های آموزش برای بهبود علائم اختلالات شخصیت، باید به آن توجه ویژه ای داشت.

کلیدواژه ها:

اختلالات شخصیت ، آسیب های دوران کودکی ، دانشجویان