تاثیر محیط آموزشی و بازی درمانی بر کاهش اضطراب و افزایش تمرکز در کودکان با نیازهای ویژه (اوتیسم)

اختلال طیف اوتیسم (ASD) به عنوان یکی از چالش های رشدی کودکان، تاثیرات گسترده ای بر توانایی های شناختی، اجتماعی و هیجانی دارد. یکی از مشکلات اساسی کودکان مبتلا به اوتیسم، اضطراب بالا و کاهش تمرکز در محیط های آموزشی است که موجب اختلال در روند یادگیری و تعاملات اجتماعی آنان می شود. پژوهش های اخیر نشان داده اند که طراحی محیط آموزشی مناسب و استفاده از روش های بازی درمانی می تواند تاثیر قابل توجهی بر کاهش اضطراب و افزایش سطح تمرکز این کودکان داشته باشد. این مقاله به بررسی نقش موثر محیط های آموزشی سازگار و روش های مبتنی بر بازی در بهبود وضعیت روانی و شناختی کودکان دارای اوتیسم می پردازد. یافته های پژوهشی نشان داده اند که ایجاد فضای یادگیری آرام، ساختارمند، و مجهز به ابزارهای حسی موجب کاهش تحریک پذیری کودکان و افزایش میزان مشارکت آنان در فعالیت های آموزشی می شود. علاوه بر این، بازی درمانی به عنوان یک روش درمانی تعاملی، موجب بهبود مهارت های اجتماعی، کنترل هیجانی، و تقویت تمرکز در این گروه می گردد. نتایج این مقاله بیانگر آن هستند که ترکیب محیط های آموزشی مناسب با بازی درمانی می تواند یک راهکار کارآمد برای بهبود توانایی های شناختی و اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم باشد.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، بازی درمانی ، اضطراب ، تمرک