تاثیر آموزش برنامه ریزی درسی و روش های مطالعه صحیح بر افزایش یادگیری درس ریاضی دانش آموزان پایه ششم

این اقدام پژوهی با هدف بررسی تاثیر آموزش برنامه ریزی درسی و روش های مطالعه صحیح بر افزایش یادگیری درس ریاضی دانش آموزان پایه ششم شهرستان شوط انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل ۳۰ دانش آموز بود که ۴۰٪ آن ها در نیمسال اول، نمرات ریاضی زیر ۱۴ کسب کرده بودند. داده ها از طریق آزمون های تشخیصی، پرسشنامه نگرش سنجی و مشاهده رفتارهای مطالعاتی گردآوری شدند. مداخلات آموزشی در دو محور اصلی اجرا شد: ۱. آموزش برنامه ریزی درسی مبتنی بر مدل خودتنظیمی (زیمرمن، ۲۰۰۲) با استفاده از ابزارهایی مانند جدول زمان بندی و جلسات مشاوره فردی. ۲. آموزش روش های مطالعه فعال مانند خودآزمایی، تکرار فاصله دار (Dunlosky et al., ۲۰۱۳) و حل مسئله گام به گام. نتایج نشان داد میانگین نمرات ریاضی از ۱۲٫۵ به ۱۶٫۸ افزایش یافت و نگرش دانش آموزان به طور معناداری بهبود پیدا کرد. کاهش عبارات خودتخریبی (مانند «من در ریاضی استعداد ندارم») و افزایش مشارکت در حل مسائل چالش برانگیز از دستاوردهای کیفی این طرح بود. تحلیل داده ها حاکی از آن است که تلفیق برنامه ریزی منظم و روش های مطالعه مبتنی بر شواهد، نه تنها عملکرد تحصیلی، بلکه خودکارآمدی و انگیزه دانش آموزان را تقویت می کند. این پژوهش بر ضرورت گنجاندن آموزش مهارت های فراشناختی در برنامه درسی ریاضی تاکید دارد و الگویی کاربردی برای معلمان جهت کاهش اضطراب ریاضی و تبدیل کلاس به محیطی پویا ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، روش های مطالعه صحیح ، یادگیری ریاضی ، دانش آموزان پایه ششم ، اقدام پژوهی ، خودتنظیمی ، اضطراب ریاضی