پیش بینی رشد پس آسیبی در نوجوانان دارای تجربه خشونت خانگی براساس انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدپنداری

این پژوهش باهدف پیش بینی رشد پس آسیبی در نوجوانان دارای تجربه خشونت خانگی براساس انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدپنداری انجام شد. پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی نوجوانان باتجربه خشونت خانگی دارای پرونده در بهزیستی مشهد در سال ۱۴۰۲ بود، که از بین آنها و با نمونه گیری در دسترس و براساس فرمول پلنت (۸M+۵۰≤N) تعداد ۱۸۰ نفر انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از چک لیست اطلاعات دموگرافیک-فرم پژوهشگر ساخته از پرسشنامه رشد پس آسیبی (تدسچی و کالهون، ۱۹۹۶)، پرسشنامه انعطاف۲پذیری شناختی (دنیس و وندروال، ۲۰۱۰) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (شرر و مادوکس، ۱۹۸۲) استفاده شد. تحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار آماری SPSS-v۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدپنداری (۰/۶۲۹=r و ۰/۰۵>p) و هر یک از ابعاد آن با رشد پسآسیبی در نوجوانان با تجربه خشونت خانگی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. این رابطه بین انعطافپذیری شناختی (۰/۵۸۹=r و ۰/۰۵>p) و هر یک از ابعاد آن با رشد پسآسیبی در افراد نمونه، مثبت و معنادار بود. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای پیشبین باهم توان تبیین ۳۱ درصد از واریانس رشد پس آسیبی در نوجوانان با تجربه خشونت خانگی را داشته اند. با توجه به نتایج می توان استنباط کرد که انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدپنداری بر رشد پس آسیبی تاثیر دارند و با آموزش و مداخلاتی که شامل بهبود خودکارآمدی و انعطاف پذیری شناختی گردند، می توان میزان رشد پس آسیبی را در نوجوانان با تجربه خشونت خانگی را ارتقا بخشید.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری شناختی ، خودکارآمدپنداری ، خشونت خانگی ، رشد پس آسیبی