ساخت و ارزیابی زخم پوش هیدروژلی حاوی پلی وینیل الکل، کیتوسان، فلکس و ذرات روی برای ترمیم زخم های مزمن

مقدمه و اهداف: این پژوهش با هدف ساخت و ارزیابی هیدروژل های پوشاننده زخم بر پایه پلی وینیل الکل، کیتوسان، عصاره فلکس و میکروذرات روی، به منظور بهبود خواص مکانیکی و زیستی انجام شده است.مواد و روش ها: چهار گروه هیدروژلی با مقادیر مختلف میکروذرات روی (۰، ۲، ۵ و ۱۰ درصد وزنی)، تهیه شدند. ساختار هیدروژل ها با استفاده از پراش پرتو ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. همچنین، خواص مکانیکی شامل استحکام کششی و ازدیاد طول تا شکست، اندازه گیری شد. به علاوه، آزمون های زیست تخریب پذیری و جذب آب برای ارزیابی عملکرد زیستی هیدروژل انجام گرفت.یافته ها: بررسی فازی نشان داد که با افزایش درصد روی، ساختار هیدروژل ها از حالت آمورف به نیمه بلوری تغییر یافت. تصاویر میکروسکوپی، توزیع یکنواخت ذرات روی را در ساختار هیدروژلی تایید کردند. آزمون های مکانیکی نشان دادند که نمونه های دارای ۲ و ۵ درصد روی بهترین عملکرد را داشتند، به طوری که استحکام کششی آن ها به ترتیب ۲۰ و ۱۲/۸ مگاپاسکال و ازدیاد طول آن ها ۲۴/۳ و ۲/۵ درصد بود. درمقابل، تجمع ذرات روی در نمونه حاوی ۱۰ درصد باعث کاهش این خواص شد. در آزمون زیست تخریب پذیری، نمونه دارای ۵ درصد روی پس از ۳۰ روز، حدود ۴۵ درصد از وزن خود را حفظ کرد، درحالی که نمونه بدون روی کاملا تخریب شد. همچنین، نمونه های دارای ۲ و ۵ درصد روی، بیشترین ظرفیت جذب آب را به ترتیب حدود ۷۸۰ و ۸۰۰ درصد نشان دادند.نتیجه گیری: هیدروژل های بهینه شده با ترکیب مناسب میکروذرات روی و مواد زیست فعال، خواص مکانیکی و زیستی بهتری از خود نشان دادند و به عنوان گزینه ای کارآمد برای درمان زخم های مزمن پیشنهاد می شوند.

کلیدواژه ها:

روی ، فلکس ، کیتوسان ، پلی وینیل الکل ، زخم پوش