حکمرانی فرهنگی و اجتماعی در دولت چهاردهم

حکمرانی یکی از شیوه ها و الگوهای نوپدید در عرصه مدیریت است که در سال های اخیر مورد توجه بسیاری از اندیشمندان قرار گرفته است. این الگو دارای گونه ها فراوانی است که یکی از آن ها حکمرانی فرهنگی و اجتماعی است. این گونه از حکمرانی به عنوان یکی از ابعاد کلیدی حکمرانی کلان در هر دولتی نقشی اساسی در شکل دهی به هویت ملی و تقویت بنیان های اجتماعی دارد. دولت های مختلف همواره در تلاش هستند که با بهره گیری از سیاست ها و برنامه های فرهنگی خود، نسبت به هدایت، تنظیم و نظارت بر رفتارها و تعاملات اجتماعی شهروندان اقدام نمایند. جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی شکوهمند خود، حکمرانی فرهنگی و اجتماعی را در چهارچوب مفاهیم اسلامی و باورها و ارزش های دینی بازتعریف نمود. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تبیین ابعاد حکمرانی فرهنگی و اجتماعی در دولت چهاردهم جمهوری اسلامی ایران انجام شده است. روش پژوهش کیفی از نوع تحلیل مضمون بوده و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۵ نفر از خبرگان حوزه فرهنگ، سیاست و جامعه شناسی جمع آوری گردیده است. تحلیل داده ها بر مبنای روش شش مرحله ای براون و کلارک (۲۰۰۶) صورت گرفت. نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که سیاست های فرهنگی و اجتماعی دولت شهید رئیسی در بسیاری از حوزه ها با موفقیت هایی همراه بوده، اما در مسیر اجرایی آن ها؛ با چالش هایی نیز مواجه بوده است.

کلیدواژه ها:

حکمرانی فرهنگی ، سیاست فرهنگی ، مشارکت اجتماعی ، دولت چهاردهم ، تحلیل مضمون ، سیاست گذاری عمومی