اثر هشت هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی بر سطح سرمی شاخص های آپوپتوزی در زنان سالمند

مقدمه: افزایش آپوپتوز در سالمندان یکی از عوامل کاهش عملکرد جسمی و کیفیت زندگی است؛ ازاین رو، شناسایی راهکارهای غیردارویی برای کنترل آن اهمیت بسیاری دارد. هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی بر شاخص های آپوپتوزی در زنان سالمند بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه، ۳۹ زن بالای ۶۰ سال با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و کنترل (هرکدام ۱۳ نفر) تقسیم شدند. پس از اخذ رضایت نامه، ویژگی های فردی و شاخص های مورد بررسی در مرحله پیش آزمون اندازه گیری گردید. تمرینات استقامتی شامل پیاده روی روی تردمیل با شدت ۴۰ تا ۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه و تمرینات مقاومتی شامل حرکات منتخب با وزن بدن و دمبل سبک با شدت ۴۰ تا ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه بود. این تمرینات در سه جلسه ۲۰ تا ۳۵ دقیقه ای در هفته و به مدت هشت هفته اجرا شدند. نمونه های خونی پیش و پس از مداخله از ورید کوبیتال جمع آوری گردیدند. سطوح سرمی BAX و BCL۲ با روش ELISA اندازه گیری شد. برای تحلیل آماری، از نرم افزار SPSS vol.۲۱ و آزمون شاپیرو-ویلک، تحلیل واریانس دوطرفه آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد که هر دو نوع تمرین استقامتی و مقاومتی به کاهش معنادار در سطح سرمی پروتئین پیش آپوپتوزی BAX و نسبت BAX/BCL۲ و همچنین افزایش معنادار در سطح پروتئین ضدآپوپتوزی BCL۲ منجر شدند (P<۰.۰۵). مقایسه میان دو گروه تمرینی نشان داد که تمرین مقاومتی کاهش بیشتری در BAX ایجاد کرد، درحالی که تمرین استقامتی افزایش بیشتری در BCL۲ به همراه داشت. این تفاوت در پاسخ پروتئین ها میان دو نوع تمرین از نظر آماری معنادار بود (P=۰.۲۶). بحث و نتیجه گیری: فعالیت بدنی منظم می تواند روشی موثر و غیردارویی برای بهبود سلامت سلولی در سالمندان باشد.

کلیدواژه ها:

Resistance training ، Endurance training ، Apoptosis ، Aging ، تمرین مقاومتی ، تمرین استقامتی ، آپوپتوز ، پروتئین BAX ، پروتئین BCL۲ ، سالمندان