مقایسه مدلهای شهری جفت شده با مدلWRF از منظر مدلسازی محیط زیست شهر

با توجه به اهمیت شبیهسازی مناسب فیزیک مناطق شهری، مدلهای متفاوتی توسعه و بسط داده شدهاند که با جفت شدن با مدلWRF بتوانند منطقه شهری را بخوبی مدلسازی کرده و پارامترهای مدنظر را تخمین بزنند. سه مدل اصلی که امروزه به همراه مدلWRF منطقه شهری را شبیهسازی میکنند عبارتند از مدل تک لایه شهریUCM) مدل چند لایه شهریBEP)و مدل انرژی ساختمانBEM) هریک از این سه مدل از جهت در نظر گرفتن پارامترهای مختلف و نحوهی لحاظ نمودن آنها تفاوتهایی با یکدیگر دارند. گرمای انسانساز و نقش آن در توازن حرارتی شهری یکی از کمیتهایی میباشد که در هریک از مدلهای مذکور به گونهای متفاوت لحاظ شده است. درمدلUCM این امکان وجود دارد که کمیت گرمای انسانساز با توجه به منطقه مورد مطالعه در محاسبات آورده شود و یا مقدار آن ناچیز فرض شده و در محاسبات لحاظ نشود. در حالی که در مدل BEPبطورکلی گرمای انسانساز ناچیز فرض شده و مدل میزان گرمای انسانساز تولید شده در مناطق شهری را بصورت مستقل لحاظ ننموده و تنها اثر آن بصورت اغرار آمیزی در دمای دیوارهای ساختمانها لحاظ کرده است. در مدلBEMتلاش شده است کمیت گرمای انسانساز در مدلسازی محاسبه شود. این مدل با در نظر گرفتن منابع مختلف تولید کننده گرما در ساختمان-ها میزان گرمای خروجی از ساختمانها به محیط بیرون را تخمین زده و آن را به همراه گرمای محسوس در توازن حرارتی مدنظر قرار میدهد. کاربری زمین و کلاسبندی مناطق شهری با توجه به تراکم ساختمانها و دیگر سازههایساخته شده به دست انسان از جمله مواردی است که در سه مدل مدل بصورت یکسان ملاک عمل قرار گرفته است. با در نظر گرفتن ابعاد مختلف سه مدل در مدلسازی فیزیک مناطق شهری برای کلانشهری مانند تهران با توجه به شرایط هواشناسی شهر و همچنین سیستم سرمایشی و گرمایشی که بصورت متداول در ساختمانهای شهر مورد استفاده قرار میگیرد مدلUCM عملکرد بهتری را میتواند در تخمین پارامترهای مختلف هواشناسی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مدلسازی ، مدل شهری ، گرمای انسانساز ، لایه سایبان شهری