توسعه پایدار و محیط زیست حوضه آبریز اترک

عوامل طبیعی، منابع آب و فعالیتهای بشری همچون افزایش بار رسوب، آلودگی، چند پارگی جریان ها (مثل سدها و دریاچه ها)،استفاده بیش از حد از منابع طبیعی، اکوسیستمهای آبی را تحت تنش قرار دادهاند و به محرکهای اصلی فشار بر سیستمهای آبیسیاره زمین تبدیل شدهاند. از اینجهت رویکرد تعادل بخشی اکوسیستمی برای مدیریت یکپارچه منابع آب و توسعه پایدار و توسعه رویکردهای زیست محیطی از اهمیت ویژهای برخودار شده است. در این پژوهش جهت نیل به مدیریت بهمپیوسته در سطح حوضه آبریز اترک، مکانیزم کلی حاکم بر محیط زیست حوضه مورد برسی قرار گرفته است. با افزایش جمعیت و توسعه شهرنشینی، رشدصنعت و کشاورزی، میزان پساب ورودی به منابع آبی افزایش یافته و در نتیجه کاهش کیفیت آب را در پی داشته است. افزایش آلودگی و همچنین احداث سد وضعیت اکوسیستم ها را از حالت پایدار خارج کرده و دخالتهای انسانی در سالهای اخیر سیمای تالابها را تغییر داده است. این عوامل موجب ناپایداری اکوسیستم در حوضه آبریز اترک شده و از این نظر تالابهای موجود در این حوضه بویژه تالاب بینالمللی آلاگل نیازمند توجه ویژهای میباشند.

کلیدواژه ها:

توسعهپایدار ، اکوسیستم ، مدیریت یکپارچه ، توسعه شهرنشینی ، رشد صنعت و کشاورزی