بررسی عوامل ساختاری و نهادی موثر در پیدایش حاشیه نشینی (مورد نمونه : شهر تبریز)

انقلاب صنعتی باعث رشد انفجاری جمعیت شهرها خصوصا در کشورهای در حال توسعه گردیده است، که موجب اضمحلال جمعیت های روستایی و مهاجرت روستاییان به شهرها و توسعه چشمگیر جمعیت شهری گردید. از پدیده های گسترش شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، نوعی شیوه زندگی متفاوت در محله ها و کوچه هایی با مساکن انحطاط یافته و غیر متعارف در مجاورت شهرهاست که سیمایی ناخوشایند و نامنظم دارد. اغلب ساکنان این مناطق مهاجرین روستایی بوده که دارای مشاغل غیررسمی و کاذب می باشند واز نظر درآمد، بهره گیری از خدمات و امکانات در شرایط مطلوبی به سر نمی برند. هدف از این پژوهش تحلیل و بررسی عوامل ساختاری و نهادی موثر در پیدایش و تکوین حاشیه نشینی، تحلیل ابعاد مختلف حاشیه نشینی و ارائه راهکارهای مناسب برای مقابله و محدود کردن این پدیده در کلانشهر تبریز با استفاده از روشهای میدانی و اسنادی می باشد. بر اساس نتایج بدست آمده علت های حاشیه نشینی را می توان به دو گروه ساختاری و نهادی تقسیم بندی کرد. ساختار سرمایه داری پیرامونی ، به حاشیه رانده شدن کشاورزی، ساختار متمرکز دولت، توزیع ناعادلانه ثروت، مدیریت شهری قوانین ومقررات ناکارآمد شهری از جمله علل ساختاری – نهادی هستند که به گسترش حاشیه نشینی دامن زده اند.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، مهاجرت ، مدیریت شهری ، تبریز