بررسی تاثیر عدالت رویه ای بر اعتماد سازمانی با نقش میانجی سکوت سازمانی

امروزه سرمایه انسانی به عنوان مزیت رقابتی اصلی سازمان ها به شمار می رود و از این سرمایه به عنوان شاخص کلیدی موفقیت سازمان ها یاد می شود. در واقع یک سازمان زمانی خوب عمل خواهد کرد که افراد درون آن خوب عمل کنند. عدالت رویه ای به معنای عادلانه بودن رویه های تخصیص پاداش، تنبیه، حقوق و مزایا می باشد و بیشتر با نتایج و پیامدهای سازمانی مرتبط است؛ همچنین دارای جهت گیری مبتنی بر احترام و ارزش گروهی است. در چنین شرایطی با تجربه نمودن عدالت، سطح ارزش و احترام شخصی کارکنان در سازمان افزایش می یابد زیرا اجرای عدالت و نمودهای آن در سازمان به این معنی است که آنان آنقدر مورد توجه و احترام بوده اند که عدالت برای آنان رعایت شده است. در ادبیات مدیریت، وجود اعتماد یا عدم وجود آن در سازمان ها امروزه به یکی از مهم ترین مباحث تبدیل شده است. برای اینکه سازمان ها بهتر عمل نمایند وجود اعتماد خوب، مطلوب و حتی لازم است (نفتی و حسین زاده، ۱۳۹۷).

کلیدواژه ها:

عدالت رویه ای ، اعتماد سازمانی ، سکوت سازمانی