مطالعه تحلیلی عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار (با رهیافت گذران اوقات فراغت ورزشی)

هدف: هدف پژوهش حاضر، مطالعه تحلیلی عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. روش: جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه ورزشکاران نخبه استان و دانشجویان دانشگاه شهر مشهد بود که با توجه به نامشخص بودن تعداد دقیق افراد، حجم نمونه به استناد ۵ تا ۱۰ برابری تعداد سوالات پرسشنامه پژوهش ۲۷۴ نفر انتخاب شد. در این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج استفاده شد. برای تایید روایی محتوای ابزار، از نظر خبرگان و برای تایید روایی سازه، از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ، ۸۲/۰ به دست آمد که نشان از پایایی قابل قبول ابزار پژوهش دارد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین عوامل عاطفی، اقتصادی، فردی، اجتماعی، فرهنگی و سازمانی موثر بر ازدواج در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار وجود ندارد(۰۵/۰≥P)، اما بین عوامل انگیزه ورزشی و عملکرد ورزشی در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد(۰۵/۰≤P). همچنین مهم ترین اولویت مولفه های عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج در گروه ورزشکار، مربوط به مولفه «انگیزه ورزشی» و مهم ترین اولویت مولفه های عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج در گروه غیر ورزشکار، مربوط به مولفه «عاطفی» است. نتیجه گیری: با توجه به وجود تفاوت در انگیزه ورزشی و عملکرد ورزشی، توجه به موضوع ازدواج در بین ورزشکاران به دلیل نقش مهمی که در تضمین پویایی و کارامدی جامعه ورزشکاران می تواند ایفا کند، ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، نگرش نسبت به ازدواج ، ورزشکاران ، دانشجویان