نگاهی حقوقی به وضعیت ایران در مورد سیاست های تقنینی در عرصه حمل و نقل هوایی

حمل و نقل هوایی به عنوان یکی از مهمترین و پیچیده ترین شاخه های حمل و نقل، نقش اساسی در توسعه اقتصادی، اجتماعی و گردشاری ایفا می کند. در نظام حقوقی ایران، مقررات مربوط به حمل و نقل هوایی تحت تاثیر قوانین ملی و کنوانسیون های بین المللی است. قانون هواپیمایی کشوری مصوب ۱۸۲۳ و اصلاحات بعدی آن، به همراه تعهدات ناشی از الحاق ایران به کنوانسیون هایی نظیر شیکاگو (۱۴۴۹) و ورشو (۱۹۲۹)، چارچوب اصلی حقوقی این حوزه را تشکیل می دهند. این مقاله با تحلیل تطبیقی مقررات داخلی و بین المللی، به بررسی مسئولیت های قراردادی و غیرقراردادی ایرلاین ها، حقوق مسافران، مقررات بیمه و نقش نهادهای نظارتی می پردازد. همچنین چالش های اجرایی مانند اختلافات حقوقی، تعارض قوانین و نحوه تطبیق با استانداردهای جهانی مورد بررسی قرار می گیرد. نتیجه نشان می دهد که ضرورت تقویت چارچوب حقوقی و هماهنگی بیشتر با استانداردهای بین المللی می تواند به بهبود عملکرد این بخش و حمایت بهتر از حقوق ذینفعان منجر شود.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل هوایی ، مسئولیت مدنی ، قوانین داخلی ، کنوانسیون های بین المللی ، ایران