ترنسداکشن پایدار ترنسژن GFP در سلول سخت ترنسفکت ماکروفاژ موشی RAW۲۶۴.۷ با استفاده از وکتورهای نسل دوم لنتی ویروس
محل انتشار: فصلنامه زیست فناوری، دوره: 16، شماره: 2
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 3
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BIOT-16-2_005
تاریخ نمایه سازی: 31 تیر 1404
چکیده مقاله:
مقدمه: سلولهای ماکروفاژی، دستهای از سلولهای سخت ترنسفکت میباشند که بدلیل اهمیت هدفگیری آنها در استراتژیهای درمانی، پیادهسازی یک روش موفق ترنسفکشن در آنها همواره مدنظر می باشد.
مواد و روشها: کارایی وکتورهای لنتیویروسی در مقایسه با سه ترکیب تجاری Xfect™ Transfection Reagent، FuGENE® HD و Lipofectamine TM ۳۰۰۰ در ترنسفکشن سلول ماکروفاژی RAW۲۶۴.۷ بررسی گردید. بعد از بهینهسازی و تولید ذرات ویروسی در سلول ۲۹۳T، آلودهسازی سلولی با MOIهای متفاوت صورت گرفت و میزان کارایی ترنسداکشن، زندهمانی و فعالیت متابولیک سلولها اندازهگیری و با روشهای شیمیایی مقایسه گردید.
نتایج: هیچیک از سه ترکیب شیمیایی تجاری قادر به ترنسفکت موفق RAW۲۶۴.۷ نشدند در حالیکه روش ویروسی در کمترین غلظت نیز قادر به ترنسداکشن سلولها و ایجاد سیگنال سبز رنگ در زیر میکروسکوپ فلورسنت گردید. تغلیظ استوک ویروسی و بکارگیری MOIهای بیشتر تا ۳۰ بطور معنی داری (p≤۰.۰۰۰۱) باعث افزایش راندمان ترنسداکشن گردید.
بحث: روش ترنسفکشن لنتی ویروسی علی رغم کار زیاد و زمان طولانیتر در مقایسه با روشهای شیمیایی جهت ترنسفکشن سلولهای سخت ترنسفکت کارایی بالاتری دارد که در این تحقیق انجام برخی اصلاحات نظیر تغلیظ ویروس، عدم فریز ویروسها، استفاده از پلی برن و انکوباسیون شبانه سلولها با ذرات ویروسی کارایی آنرا افزایش داد. از آنجا که پارامترهای مهم دیگری مانند استفاده از رترونکتین و سانتریفوژ چند ساعته ویروس و سلول در کنار هم (اسپینوکولیشن)، بر روی فرایند آلوده سازی ویروسها بسیار موثرند، پیشنهاد می شود در مطالعات بعدی مدنظر قرارگرفته و با توجه به داده های امیدوارکننده این تحقیق، از این روش تکمیلی برای ترنسداکشن دیگر سلول های سخت ترنسفکت مانند سلول های بنیادی یا سلول های اولیه نیز استفاده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
منیر سلاطی
Tarbiat Modares University
منصور عباچی
National Institute of Genetic Engineering and Biotechnology (NIGEB)
مجید صادقی زاده
Tarbiat Modares University
حمید رضا سلیمانپور لیچایی
National Institute of Genetic Engineering and Biotechnology (NIGEB)
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :