بررسی ناپایداری و طردشدگی منابع انسانی حاصل از رهبری اقتدار مآب

رهبران اقتدارگرا با هدف کنترل تصمیمات و اقدامات در ارتباط با زیردستان بدون توجه به حق و حقوق آن ها موجب می شوند کارکنان احساس سرکوب شدن، بی اعتمادی، ترس و عدم اطمینان را تجربه کنند. رهبری اقتدارمآب می تواند منجر به احساس طرد و عدم ارزشمندی در میان کارکنان شود. وقتی که اعضای تیم اجازه ابراز نظر و مشارکت در تصمیم گیری ها را ندارند، این ممکن است به ایجاد حس بی ارزشی و نارضایتی منجر شود. هدف این پژوهش بررسی ناپایداری و طردشدگی منابع انسانی حاصل از رهبری اقتدارمآب می باشد. روش این پژوهش بر اساس مرور نظام مند یا سامان یافته (سیستماتیک) در منابع داخلی و خارجی، مبانی نظری و تجربی مرتبط با موضوع و از طریق جستجوی واژگان کلیدی انجام گرفت. یافته های این پژوهش بیانگر تاکیدات مطالعه های مرور شده مبنی بر بروز ناپایداری و طردشدگی منابع انسانی از رهگذر رهبری اقتدارمآب می باشد. می توان نتیجه گرفت که رهبری اقتدارمآب می تواند منجر به طرد شدگی شغلی و در نهایت ناپایداری منابع انسانی شود. برای کاهش این تاثیرات منفی، سازمان ها باید به ایجاد یک فرهنگ سازمانی بر مبنای مشارکت، ارتباطات موثر و ارزش گذاری کارکنان توجه کنند. در نهایت، سازمان باید بهدنبال رویکردهای رهبری تعاملی و مشارکتی باشند که به کارکنان فرصت دهند تا نظرات و ایده های خود را مطرح کنند و در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشند. این امر می تواند به افزایش تعهد و رضایت شغلی و در نتیجه پایداری منابع انسانی کمک کند.

کلیدواژه ها:

رهبری اقتدارمآب ، طردشدگی منابع انسانی ، ناپایداری منابع انسانی ، منابع انسانی پایدار