بررسی اثر بخشی مصرف پتاسیم و روی در بهبود تولید گندم در شرایط کم آبی (مطالعه موردی دشت سیستان)

به دلیل ویژگی های خاص دشت سیستان که کم آبی و طولانی شدن تناوب آبیاری در زراعت های گندم منطقه 40 - 5 روز و نیز عدم توزیع و تخصیص متعادل کودهای ازته،فسفره و پتاسه متناسب با نیاز اراضی، این پژوهش در این راستا در قالب طرح آزمایشی فاکتوریل با اعمال سه سطح تنش رطوبتی (آبیاری در 50 درصد، 70 و 90 درصد رطوبت قابل دسترس ) و سه سطح مصرف کود پتاسه از منبع سولفات پتاسیم (شاهد (عدم مصرف)، 150 و 250 کیلوگرم در هکتار) و سه سطح مصرف روی از منبع سولفات روی (شاهد (عدم مصرف)، 50 و 80 کیلوگرم در هکتار به صورت خاکی به مدت دو سال در سه تکرار بر روی رقم گندم هامون در ایستگاه تحقیقات کشاورزی زهک بررسی گردید. نتایج نشان داد که افزایش در مصرف کود پتاسیم موجب افزایش عملکرد نسبت به تیمار شاهد گردید بطوریکه با مصرف 250 کیلوگرم کود در هکتار بیشترین مقدا عملکرد دانه معادل 5/06 تن در هکتار بدست آمد. همچنین با افزایش در مصرف سولفات پتاسیم و با افزایش شدت تنش و طولانی شدن تناوب آبیاری اثربخشی قابل توجه می باشد. افزایش مصرف روی عملکرد را در شرایط تنش به مقدار اندکی بهبود داده است. در بررسی اثرات متقابل روی و پتاسیم در شرایط تنش کم آبی و (آبیاری بعد از تخلیه 90 درصد رطوبت قابل استفاده) بیشترین مقدار عملکرد با مصرف 50 کیلوگرم سولفات روی ( 250 کیلوگرم سولفات پتاسیم) معادل 4/69 تن در هکتار بدست آمد. بنابراین توصیه می شود به دلیل محدودیت های حاصلخیزی و ضعف خاک های منطقه از لحاظ مواد غذایی، زیاد بودن فاصله بین آبیاری ها در مزارع گندم و تنش اجباری کم آبی، برنامه ریزی برای تأمین و مصرف متعادل کودهای شیمیایی خصوصاً کودهای پتاسیمی در منطقه صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

کود پتاسه ، روی ، سولفات پتاسیم ، تنش آبی ، گندم ، رطوبت قابل استفاده